Het zevende studioalbum van AC/DC, verschenen in 1980, draagt een titel die je gerust letterlijk mag nemen: Back In Black. Want wat doe je als hardrockband op het toppunt van je succes wanneer je frontman Bon Scott zichzelf plots het hiernamaals in drinkt? Bij de pakken blijven zitten of – hoewel nog in volle rouw – keihard terugslaan met strakke riffs? AC/DC koos voor dat laatste. Wie dacht dat de albums Let There Be Rock uit1977 en Highway To Hell uit 1979 na de dood van Scott niet meer te evenaren vielen, kreeg meteen lik op stuk. Met dank aan de nieuwe zanger Brian Johnson,een brulboei met een stem en een charisma die niet verbleken bij zijn voorganger. De gebroeders Young lijfden de man in na een auditie en schreven samen met hem hun legendarische terug-van-nooit-weggeweest-plaat. Ze staken ze in een zwarte hoes ter nagedachtenis van Scott. In openingsnummer Hells Bells luiden eerst nog de kerkklokken, maar niet veel later is het Johnsons klok van een stem die de boel in lichterlaaie zet. Gewapend met songs als You Shook Me All Night Long, Shoot To Thrill en vooral titelnummer Back In Black groeide het album uit tot een van de best verkopende platen ooit. Ruim 50 miljoen exemplaren gingen wereldwijd al over de toonbank.