De iconische hoes van Unknown Pleasures, het eerste studioalbum van Joy Division uit 1979, staat gebrand op het netvlies van zowat elke postpunkliefhebber. Het idee om de lijnen te gebruiken (radiogolven uitgezonden door een pulsar), komt van gitarist Bernard Sumner. Maar het is Peter Saville, zo ongeveer de vaste grafische ontwerper van het platenlabel Factory Records, die het in de onvergetelijke minimalistische cover goot. En niet alleen de hoes is onvergetelijk, ook de muziek is dat. Disorder, She’s Lost Control, Shadowplay, New Dawn Fades: ze staan allemaal op deze fantastische plaat. De melodische bas van Peter Hook en de donkere stem van Ian Curtis kwamen voor het eerst helemaal tot hun recht dankzij de kille productie van geluidstovenaar Martin Hennett. De band – die live iets ruwer klonk dan op dit album –was zelf aanvankelijk niet helemaal blij met dat geluid. De muziekpersen de geschiedenis gaven hen ongelijk. Unknown Pleasures vindt vandaag nog steeds weerklank in de sound van ettelijke hedendaagse postpunkbands; Fontaines D.C. en The Murder Capital om er maar een paar te noemen.